Το «Ρά-διο Στάμπα» δημοσι-εύει το τέταρτο μέρος της ενότητας «Μάθε τι θα ψηφίσεις», με την παρουσίαση της διακήρυξης του συνδυασμού «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος». Επικεφαλής της παράταξης -η οποία έχει τρεις έδρες στο απερχόμενο διοικητικό συμβούλιο της Ε.Σ.Η.Ε.Α.- είναι ο γενικός γραμματέας της Ενώσεως, Δημήτρης Τρίμης.
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ-ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ
H EΣΗΕΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ
-Να μην αφήσουμε την τύχη μας στα χέρια τους
-Στις 6 και 7 Ιουνίου να ανατρέψουμε το μέτωπο της αδράνειας
-Συλλογικές Συμβάσεις, ισχυρά Ταμεία, μαχητικό Σωματείο και Αξιοπρέπεια για ΟΛΟΥΣ μας
Ο απολογισμός της διετίας που πέρασε για τον κλάδο είναι αποκαρδιωτικός. Η κρίση, που έχει καταντήσει συνώνυμη του δημοσιογραφικού χώρου, βάθυνε. Κρίση εργασιακή, επαγγελματική, επιχειρηματική, συνδικαλιστική. Κρίση ηθική και πνευματική.
Και η ΕΣΗΕΑ; Έδειξε το χειρότερό της πρόσωπο. Έγινε μέρος της κρίσης, αντί να την αντιμετωπίσει.
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ-ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ
H EΣΗΕΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ
-Να μην αφήσουμε την τύχη μας στα χέρια τους
-Στις 6 και 7 Ιουνίου να ανατρέψουμε το μέτωπο της αδράνειας
-Συλλογικές Συμβάσεις, ισχυρά Ταμεία, μαχητικό Σωματείο και Αξιοπρέπεια για ΟΛΟΥΣ μας
Ο απολογισμός της διετίας που πέρασε για τον κλάδο είναι αποκαρδιωτικός. Η κρίση, που έχει καταντήσει συνώνυμη του δημοσιογραφικού χώρου, βάθυνε. Κρίση εργασιακή, επαγγελματική, επιχειρηματική, συνδικαλιστική. Κρίση ηθική και πνευματική.
Και η ΕΣΗΕΑ; Έδειξε το χειρότερό της πρόσωπο. Έγινε μέρος της κρίσης, αντί να την αντιμετωπίσει.
Η πλειοψηφία της αδράνειας, του παραγοντισμού και της γραφειοκρατίας καθήλωσε το σωματείο στις συντεχνιακές - εργοδοτικές επιδιώξεις. Αποτελεί πανελλήνια πρωτοτυπία το ότι στην ΕΣΗΕΑ "συγκυβερνούν" οι δυο παρατάξεις (Σόμπολου - Τσαλαπάτη) που επικαλούνται ως προσόν τους τη σχέση με τα δύο μεγάλα κόμματα (Ν.Δ - ΠΑΣΟΚ).
Συγκολλητική τους ύλη η συναίνεση στα εργοδοτικά και κυβερνητικά σχέδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αδιαφορία της «συγκυβέρνησης» για όσα συνέβαιναν στα Ταμεία μας, με αποτέλεσμα να αλωνίζουν οι εκάστοτε διορισμένοι κυβερνητικοί μαζί με τους εργοδότες. Με το αζημίωτο!
Συγκολλητική τους ύλη η συναίνεση στα εργοδοτικά και κυβερνητικά σχέδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αδιαφορία της «συγκυβέρνησης» για όσα συνέβαιναν στα Ταμεία μας, με αποτέλεσμα να αλωνίζουν οι εκάστοτε διορισμένοι κυβερνητικοί μαζί με τους εργοδότες. Με το αζημίωτο!
Δεν καταβάλλονταν, αλλά υπεξαιρούνταν εκατομμύρια ασφαλιστικών εισφορών. Και τα αποθεματικά "επενδύθηκαν" στα επισφαλή "δομημένα ομόλογα" με τις σκανδαλώδεις προμήθειες ή, παλαιότερα, απαξιώνονταν στις συνεχώς ανανεούμενες τραπεζικές καταθέσεις.
Άλλο «επίτευγμα» της «συγκυβέρνησης» Σόμπολου - Τσαλαπάτη, η αδρανοποίηση - ουσιαστική διάλυση του Διασωματειακού, που απομόνωσε την ΕΣΗΕΑ από όλα τα υπόλοιπα σωματεία του Τύπου και γενικότερα το συνδικαλιστικό κίνημα. Κι όλα αυτά εν όψει της κυοφορούμενης επίθεσης στα ασφαλιστικά Ταμεία και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Με τις ρωγμές ανάμεσα στους διάφορους κλάδους των εργαζομένων στον Τύπο, πόσο αποτελεσματική μπορεί να αποδειχτεί μια απεργία αποκλειστικά της ΕΣΗΕΑ; Ακούγεται σαν να γίνεται για την τιμή των όπλων...
Η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος» όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησε συστηματικά για τη συγκρότηση ενός αντίπαλου δέους στη "συγκυβέρνηση" της αδιαφάνειας, του (και τηλεοπτικού) παραγοντισμού και των διαπλεκομένων συμφερόντων.
Πρωτοστάτησε στη συγκρότηση ενός ριζοσπαστικού ρεύματος ιδεών και προγραμματικών προτάσεων σαφώς διατυπωμένων. Ενόχλησε, συκοφαντήθηκε και επιχειρήθηκε να απομονωθεί. Δεν το κατόρθωσαν όμως. Η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος» παρενέβη με ενωτικές προτάσεις και σεβασμό στην αυτονομία των αγώνων, ώστε να αποκρουστεί η νεοφιλελεύθερη επιθετικότητα (εργασιακή απορρύθμιση, απολύσεις, ζούγκλα της "ενημέρωσης") που πλήττει τους περισσότερους συναδέλφους στα ΜΜΕ.
Συνάδελφε, με την ψήφο σου και την καθημερινή ενεργό στάση σου μπορείς να ανατρέψεις τους συσχετισμούς που "πνίγουν" την ΕΣΗΕΑ.
Να πάρουμε στα χέρια μας την ΕΣΗΕΑ. Αυτό μπορεί να γίνει με τη συγκρότηση μιας πλειοψηφίας ικανής να σπάσει τους νόμους της σιωπής, της αποδοχής τετελεσμένων, των εξαρτήσεων από το κράτος και την εργοδοσία. Να ανατρέψουμε τον εικονικό συνδικαλισμό, να αλλάξουμε το συντεχνιακό-γραφειοκρατικό καταστατικό της Ένωσης.
1. Τα "δομημένα" προαναγγέλλουν μετεκλογική λεηλασία των Ταμείων.
Το σκάνδαλο με τα "δομημένα" ομόλογα είναι προανάκρουσμα της επίθεσης που θα επακολουθήσει μετεκλογικά εναντίον όσων ασφαλιστικών ταμείων, όπως αυτά των δημοσιογράφων, διαθέτουν ισχυρά αποθεματικά. Η κυβέρνηση έχει αναλάβει δεσμεύσεις έναντι της Κομισιόν για την ανατροπή του Ασφαλιστικού. Άλλωστε τα "δομημένα" ομόλογα είναι μια προσπάθεια της κυβέρνησης να ρίξει τα αποθεματικά στη μαύρη τρύπα του δημόσιου ελλείμματος:
· Υπερασπιζόμαστε τον κοινωνικό χαρακτήρα και τους πόρους των ταμείων μας, στηρίζουμε ενεργά το εισόδημα των συνταξιούχων συναδέλφων μας που αποτελούν ζωτική δύναμη της ΕΣΗΕΑ και εγγύηση των αρχών του επαγγέλματός μας.
· Υποστηρίζουμε την ενίσχυση των Ταμείων μας για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ με την ενοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος του κλάδου προς το ανώτερο επίπεδο κατακτήσεων και παροχών.
Η συντεχνιακή - εργοδοτική αντίληψη αδιαφορεί για την ασφαλιστική τύχη της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοσιογράφων και μάλιστα των χιλιάδων νέων συναδέλφων. Αδιαφορεί για όλους αυτούς που εργάζονται με "μπλοκάκια" (ΔΠΥ). Υποστηρίζουμε ότι όλες οι εισφορές από δημοσιογραφική εργασία πρέπει να ενισχύουν τα Ταμεία μας. Γι' αυτό παρεμβήκαμε και ματαιώσαμε τη ρύθμιση που προωθούσε η κυβέρνηση με τη συμφωνία της "συγκυβέρνησης" στην ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ, με την οποία κατατεμαχίζονταν οι εισφορές μας για την κύρια ασφάλιση μεταξύ ΤΕΒΕ, ΙΚΑ και ΤΣΠΕΑΘ.
Δεν αποτελεί σύμπτωση ότι δύο μήνες μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου με τα ομόλογα, η ΕΣΗΕΑ, επισήμως, δεν έχει ζητήσει την απομάκρυνση του Δ. Καπράνου από το ΤΣΠΕΑΘ.
Η παράταξή μας είχε έγκαιρα απαιτήσει διαφάνεια στο ταμείο μας και έλεγχο των οικονομικών του από τα σωματεία των εργαζομένων στον Τύπο. Γι’ αυτή μας την προσπάθεια δεχτήκαμε έντονες επιθέσεις από τη διοίκηση Καπράνου, την εργοδοσία, αλλά και τη «συγκυβέρνηση» στην ΕΣΗΕΑ. Οι αποκαλύψεις για το «δομημένο» του ΤΣΠΕΑΘ φωτίζουν με ιδιαίτερο τρόπο αυτή την αντιπαράθεση και αναδεικνύουν τον πραγματικό ρόλο πολλών από τους μεγαλοπαράγοντες τόσο του ΤΣΠΕΑΘ, όσο και των σωματείων μας.
Άλλο «επίτευγμα» της «συγκυβέρνησης» Σόμπολου - Τσαλαπάτη, η αδρανοποίηση - ουσιαστική διάλυση του Διασωματειακού, που απομόνωσε την ΕΣΗΕΑ από όλα τα υπόλοιπα σωματεία του Τύπου και γενικότερα το συνδικαλιστικό κίνημα. Κι όλα αυτά εν όψει της κυοφορούμενης επίθεσης στα ασφαλιστικά Ταμεία και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Με τις ρωγμές ανάμεσα στους διάφορους κλάδους των εργαζομένων στον Τύπο, πόσο αποτελεσματική μπορεί να αποδειχτεί μια απεργία αποκλειστικά της ΕΣΗΕΑ; Ακούγεται σαν να γίνεται για την τιμή των όπλων...
Η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος» όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησε συστηματικά για τη συγκρότηση ενός αντίπαλου δέους στη "συγκυβέρνηση" της αδιαφάνειας, του (και τηλεοπτικού) παραγοντισμού και των διαπλεκομένων συμφερόντων.
Πρωτοστάτησε στη συγκρότηση ενός ριζοσπαστικού ρεύματος ιδεών και προγραμματικών προτάσεων σαφώς διατυπωμένων. Ενόχλησε, συκοφαντήθηκε και επιχειρήθηκε να απομονωθεί. Δεν το κατόρθωσαν όμως. Η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος» παρενέβη με ενωτικές προτάσεις και σεβασμό στην αυτονομία των αγώνων, ώστε να αποκρουστεί η νεοφιλελεύθερη επιθετικότητα (εργασιακή απορρύθμιση, απολύσεις, ζούγκλα της "ενημέρωσης") που πλήττει τους περισσότερους συναδέλφους στα ΜΜΕ.
Συνάδελφε, με την ψήφο σου και την καθημερινή ενεργό στάση σου μπορείς να ανατρέψεις τους συσχετισμούς που "πνίγουν" την ΕΣΗΕΑ.
Να πάρουμε στα χέρια μας την ΕΣΗΕΑ. Αυτό μπορεί να γίνει με τη συγκρότηση μιας πλειοψηφίας ικανής να σπάσει τους νόμους της σιωπής, της αποδοχής τετελεσμένων, των εξαρτήσεων από το κράτος και την εργοδοσία. Να ανατρέψουμε τον εικονικό συνδικαλισμό, να αλλάξουμε το συντεχνιακό-γραφειοκρατικό καταστατικό της Ένωσης.
1. Τα "δομημένα" προαναγγέλλουν μετεκλογική λεηλασία των Ταμείων.
Το σκάνδαλο με τα "δομημένα" ομόλογα είναι προανάκρουσμα της επίθεσης που θα επακολουθήσει μετεκλογικά εναντίον όσων ασφαλιστικών ταμείων, όπως αυτά των δημοσιογράφων, διαθέτουν ισχυρά αποθεματικά. Η κυβέρνηση έχει αναλάβει δεσμεύσεις έναντι της Κομισιόν για την ανατροπή του Ασφαλιστικού. Άλλωστε τα "δομημένα" ομόλογα είναι μια προσπάθεια της κυβέρνησης να ρίξει τα αποθεματικά στη μαύρη τρύπα του δημόσιου ελλείμματος:
· Υπερασπιζόμαστε τον κοινωνικό χαρακτήρα και τους πόρους των ταμείων μας, στηρίζουμε ενεργά το εισόδημα των συνταξιούχων συναδέλφων μας που αποτελούν ζωτική δύναμη της ΕΣΗΕΑ και εγγύηση των αρχών του επαγγέλματός μας.
· Υποστηρίζουμε την ενίσχυση των Ταμείων μας για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ με την ενοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος του κλάδου προς το ανώτερο επίπεδο κατακτήσεων και παροχών.
Η συντεχνιακή - εργοδοτική αντίληψη αδιαφορεί για την ασφαλιστική τύχη της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοσιογράφων και μάλιστα των χιλιάδων νέων συναδέλφων. Αδιαφορεί για όλους αυτούς που εργάζονται με "μπλοκάκια" (ΔΠΥ). Υποστηρίζουμε ότι όλες οι εισφορές από δημοσιογραφική εργασία πρέπει να ενισχύουν τα Ταμεία μας. Γι' αυτό παρεμβήκαμε και ματαιώσαμε τη ρύθμιση που προωθούσε η κυβέρνηση με τη συμφωνία της "συγκυβέρνησης" στην ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ, με την οποία κατατεμαχίζονταν οι εισφορές μας για την κύρια ασφάλιση μεταξύ ΤΕΒΕ, ΙΚΑ και ΤΣΠΕΑΘ.
Δεν αποτελεί σύμπτωση ότι δύο μήνες μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου με τα ομόλογα, η ΕΣΗΕΑ, επισήμως, δεν έχει ζητήσει την απομάκρυνση του Δ. Καπράνου από το ΤΣΠΕΑΘ.
Η παράταξή μας είχε έγκαιρα απαιτήσει διαφάνεια στο ταμείο μας και έλεγχο των οικονομικών του από τα σωματεία των εργαζομένων στον Τύπο. Γι’ αυτή μας την προσπάθεια δεχτήκαμε έντονες επιθέσεις από τη διοίκηση Καπράνου, την εργοδοσία, αλλά και τη «συγκυβέρνηση» στην ΕΣΗΕΑ. Οι αποκαλύψεις για το «δομημένο» του ΤΣΠΕΑΘ φωτίζουν με ιδιαίτερο τρόπο αυτή την αντιπαράθεση και αναδεικνύουν τον πραγματικό ρόλο πολλών από τους μεγαλοπαράγοντες τόσο του ΤΣΠΕΑΘ, όσο και των σωματείων μας.
2. Στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, ακόμη κι αυτές οι ανάπηρες συμβάσεις εργασίας που υπογράφουν οι πλειοψηφίες της υποταγής, είναι πολυτέλεια για δεκάδες «μαγαζιά» και εκατοντάδες συναδέλφους. Οι «φτωχότεροι» εργοδότες τις αγνοούν προκλητικά, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια ακόμη και τις διακριτικές οχλήσεις της ΕΣΗΕΑ. Οι «πλουσιότεροι» εργοδότες προτιμούν να αντικαθιστούν όλο και μεγαλύτερο τμήμα μισθωτών με τις επαίσχυντες συμβάσεις «παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών», με τα περίφημα «μπλοκάκια».
Μπορεί η κυβέρνηση να φλερτάρει εδώ και καιρό με τη «φιλελεύθερη» ιδέα της κατάργησης του ορίου απολύσεων, αλλά οι εργοδότες την έχουν εφαρμόσει στην πράξη, χωρίς να περιμένουν νομοθετική ρύθμιση. Η μόδα επιτάσσει τώρα προγράμματα «εθελουσίας εξόδου», τον εξαναγκαστικό «αυτοχειριασμό» δεκάδων συναδέλφων με το δέλεαρ μερικών μισθών μπόνους (όπως συνέβη λ.χ.στο ΣΚΑΪ, στον FLASH και στον «Ελεύθερο Τύπο»).
Αποκορύφωμα του εργοδοτικού πογκρόμ ήταν η ομοβροντία «κανονιών» που έσκασαν την τελευταία διετία στην αγορά της ενημέρωσης είτε με τη μορφή της πτώχευσης (βλ. «Ώρα για Σπορ»), είτε με τη μορφή της κλοπής της δημόσιας συχνότητας (βλ. «Πλάνετ») κάτω απ’ τη μύτη του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, είτε τέλος με τη μορφή του ανοικτού εκβιασμού: «Ή φεύγετε οι μισοί ή κλείνει ο σταθμός» (βλ. «ΦΛΑΣ»).
Αν η μια όψη του νομίσματος γράφει «εργασιακή απορύθμιση», η άλλη όψη γράφει «λογοκρισία και ασφυκτικός έλεγχος της ενημέρωσης». Οι εργολάβοι των ΜΜΕ χειρίζονται το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης ως προσωπικό φέουδο. Γι’ αυτό και βγάζουν φλύκταινες στο άκουσμα της φράσης «Κώδικας Δεοντολογίας» της ΕΣΗΕΑ. Την εξουσία που τους εκχωρεί το κράτος στο δημόσιο χώρο της πληροφορίας, τη μετατρέπουν σε πολιορκητικό κριό για την άλωση του κράτους. Στο πλαίσιο αυτό, η ανεξαρτησία του δημοσιογράφου και οι ανάγκες της κοινωνίας για ανεξάρτητη ενημέρωση αποτελούν πολυτέλεια για τους βαρόνους και βαρονέτους των ΜΜΕ. Τα κρούσματα λογοκρισίας και πολιτικής «εξορίας» συναδέλφων που βρίσκονται «εκτός γραμμής» του μέσου πυκνώνουν ανησυχητικά.
3. Αν η αυθαιρεσία αποτελεί «έξη» των ιδιωτών, το κράτος-ιδιοκτήτης ΜΜΕ δεν υστέρησε σε επιδόσεις εις βάρος των εργαζομένων. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση (ΕΡΤ), που διαχειρίζεται τον «κεφαλικό φόρο» εκατομμυρίων Ελλήνων, μοιράζοντάς τον κατά βούληση σε τηλεαστέρες, «φραπελιές» και φιέστες λαϊκής κατανάλωσης, συντήρησε την ομηρία των συμβασιούχων. Προχωρά σε αθρόες προσλήψεις «δικών μας παιδιών» και ταυτόχρονα διατηρεί εργασιακές σχέσεις πολλών ταχυτήτων, με τους συμβασιούχους στο ρόλο των κωπηλατών.
Μπορεί η κυβέρνηση να φλερτάρει εδώ και καιρό με τη «φιλελεύθερη» ιδέα της κατάργησης του ορίου απολύσεων, αλλά οι εργοδότες την έχουν εφαρμόσει στην πράξη, χωρίς να περιμένουν νομοθετική ρύθμιση. Η μόδα επιτάσσει τώρα προγράμματα «εθελουσίας εξόδου», τον εξαναγκαστικό «αυτοχειριασμό» δεκάδων συναδέλφων με το δέλεαρ μερικών μισθών μπόνους (όπως συνέβη λ.χ.στο ΣΚΑΪ, στον FLASH και στον «Ελεύθερο Τύπο»).
Αποκορύφωμα του εργοδοτικού πογκρόμ ήταν η ομοβροντία «κανονιών» που έσκασαν την τελευταία διετία στην αγορά της ενημέρωσης είτε με τη μορφή της πτώχευσης (βλ. «Ώρα για Σπορ»), είτε με τη μορφή της κλοπής της δημόσιας συχνότητας (βλ. «Πλάνετ») κάτω απ’ τη μύτη του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, είτε τέλος με τη μορφή του ανοικτού εκβιασμού: «Ή φεύγετε οι μισοί ή κλείνει ο σταθμός» (βλ. «ΦΛΑΣ»).
Αν η μια όψη του νομίσματος γράφει «εργασιακή απορύθμιση», η άλλη όψη γράφει «λογοκρισία και ασφυκτικός έλεγχος της ενημέρωσης». Οι εργολάβοι των ΜΜΕ χειρίζονται το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης ως προσωπικό φέουδο. Γι’ αυτό και βγάζουν φλύκταινες στο άκουσμα της φράσης «Κώδικας Δεοντολογίας» της ΕΣΗΕΑ. Την εξουσία που τους εκχωρεί το κράτος στο δημόσιο χώρο της πληροφορίας, τη μετατρέπουν σε πολιορκητικό κριό για την άλωση του κράτους. Στο πλαίσιο αυτό, η ανεξαρτησία του δημοσιογράφου και οι ανάγκες της κοινωνίας για ανεξάρτητη ενημέρωση αποτελούν πολυτέλεια για τους βαρόνους και βαρονέτους των ΜΜΕ. Τα κρούσματα λογοκρισίας και πολιτικής «εξορίας» συναδέλφων που βρίσκονται «εκτός γραμμής» του μέσου πυκνώνουν ανησυχητικά.
3. Αν η αυθαιρεσία αποτελεί «έξη» των ιδιωτών, το κράτος-ιδιοκτήτης ΜΜΕ δεν υστέρησε σε επιδόσεις εις βάρος των εργαζομένων. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση (ΕΡΤ), που διαχειρίζεται τον «κεφαλικό φόρο» εκατομμυρίων Ελλήνων, μοιράζοντάς τον κατά βούληση σε τηλεαστέρες, «φραπελιές» και φιέστες λαϊκής κατανάλωσης, συντήρησε την ομηρία των συμβασιούχων. Προχωρά σε αθρόες προσλήψεις «δικών μας παιδιών» και ταυτόχρονα διατηρεί εργασιακές σχέσεις πολλών ταχυτήτων, με τους συμβασιούχους στο ρόλο των κωπηλατών.
4. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση της Ν.Δ. (ακολουθώντας το δρόμο που χάραξαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ), μετά το φιάσκο του βασικού μετόχου και τα δώρα Ρουσόπουλου στους βαρώνους των ΜΜΕ (συγχωνεύσεις κ.λπ.), περιορίζεται στο να νομοθετεί τα τετελεσμένα της αναδιάρθρωσης στο χώρο, να κάνει τα στραβά μάτια στην αυθαιρεσία και να επιχειρεί να ελέγξει ολοκληρωτικά τον Τύπο, συντηρώντας ένα καθεστώς ανομίας, φαυλότητας, διαφθοράς, διαπλοκής, ευνοιοκρατίας και εκμαυλισμού των δημοσιογράφων.
Όλοι γνωρίζουν ότι σήμερα ο δικός μας είναι ένας κλάδος εργαζομένων πολλών και διακριτών ταχυτήτων. Από τους κρατικοδίαιτους και τους αργόμισθους, τους εκδότες-δημοσιογράφους, τους εργολάβους-εταιρειάρχες και τους αστέρες, μέχρι τους πληβείους με την καμία ή τη μία κακοπληρωμένη δουλειά, ή (που είναι το ίδιο), με τις δύο και τρεις δουλειές που τους αποφέρουν ίσα –ίσα έναν αξιοπρεπή μισθό.
Η διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων που να εξασφαλίζουν αξιοπρεπές εισόδημα από μία δουλειά παραμένει στοιχειώδες ζητούμενο στη δράση του σωματείου μας.
Παράλληλα, η αναγκαία ενότητα του κλάδου μας έχει ως προαπαιτούμενο τη διαφάνεια, τον κοινωνικό έλεγχο και, τελικά, το ξεκαθάρισμα του μητρώου της ΕΣΗΕΑ. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, βέβαια, υπενθυμίζουμε την κραυγαλέα ασυνέπεια του κ. Ρουσόπουλου σχετικά με τους καταλόγους των δημοσιογράφων στο Δημόσιο και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα.
5. Όσον αφορά την πνευματική διάσταση του σωματείου μας, απαιτείται ένας συστηματικός αγώνας, προκειμένου να υπάρξει σύνδεση με τον κόσμο των ιδεών και της κουλτούρας. Ο χώρος των ΜΜΕ έχει μετατραπεί σε παραγωγό ενός νέο-κυνισμού και συντεχνιασμού που δηλητηριάζουν όχι μόνο το δημοσιογραφικό κόσμο, αλλά την κοινωνία ολόκληρη. Η ζούγκλα των εργασιακών σχέσεων, ο αγώνας για την ατομική επιβίωση και ο συγχρωτισμός με τις πάσης φύσεως εξουσίες βρίσκουν την έκφρασή τους και στο προϊόν που εμείς οι δημοσιογράφοι παράγουμε.
Είναι ζωτικό να μετατρέψουμε τη συνδικαλιστική αντίσταση όχι σε έναν ψευδεπίγραφο «πολιτικό ή δημοσιογραφικό πολιτισμό», αλλά σε μια πραγματική κουλτούρα αντίστασης στον εκφυλισμό. Δεν μπορεί το στίγμα του χώρου μας να το δίνουν οι παραγωγοί της σοβαροφάνειας, της γκλαμουριάς, του θεάματος, της παραπληροφόρησης, της απόκρυψης και των επίπλαστων αντιπαραθέσεων. Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να δώσουμε τον αγώνα για να αποτυπωθεί η πραγματική εικόνα της κοινωνίας και των αναγκών της, απέναντι σε μια εικονική πραγματικότητα που κατασκευάζουν και σκηνοθετούν οι θιασώτες της χειραγώγησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου